'Τσάι' για τους οικοδόμους και βοριάς

Περπατούσα στο Γιαλό με ψώνια και το τηλέφωνο που κρατούσα στο χέρι με φωτογράφισε.

Φυσάει τρελά κι είχα ένα παλιό μου φίλο σπίτι που μου καθάρισε τον κήπο, στερέωσε ένα αγιόκλημα που μου έκλεινε το παράθυρο και έκοψε κορμούς που πια ραγίζουν τοίχους. Του είχα γράψει από χθες τι ήθελα και στον ύπνο μου το πρωί τον άκουγα ευτυχισμένη να πηγαινοέρχεται και να κουβεντιάζει με τον Κύριο Kastell. Είχε ήδη κάνει αρκετά όταν ξύπνησα, ήπιαμε καφέ (εγώ, εκείνος μπύρες) και βγήκε να τελειώσει ως πριν λίγο που έφυγε.

Πριν χρόνια, όταν πήραμε το σπίτι, αυτός ο φίλος με βοήθησε στις επισκευές.

―Καφέ; ρωτούσα το πρωί τους παλιούς μάστορες κι εκείνοι μου απαντούσαν ντροπαλά πως όχι, πίνουν μόνο τσάι. Ουίσκι δηλαδή. Κι όταν ζητούσα κάτι λίγο ασυνήθιστο μου έλεγαν πως 'θα μας γράψει η Ιστορία'.

Ο φίλος μου θα ξαναέρθει τη Δευτέρα για τα υπόλοιπα―δεν είναι θρήσκος αλλά δε δουλεύει Κυριακές, είναι προληπτικός από μικρός που δούλευε οικοδόμος. Λυπάμαι τώρα που φυσάει και δε μπορώ να χαρώ όσα έκανε. Σαν τον αέρα είναι ανάκατες οι σκέψεις μου, το σπίτι μοιάζει να αρμενίζει σα καράβι.

Η Τουρκία κι η Βραζιλία είναι στην καρδιά μου αλλά εδώ μονοπωλούσαν τα κομματικά που δεν καταλαβαίνω και, θα το ξέρετε πια, ακολουθώ πάντα πιστά το 'Μίλα μόνο για ό,τι ξέρεις' του Μπαλζάκ. Γι αυτό και πάω να μάθω, να έχω να σας λέω.

________________________________

Λάθη έκανα πολλά μα ποτέ μαρμελάδες

Για την Τουρκία θέλω να σας πω αλλά κρατιέμαι μη με βαρεθείτε παρότι οι εξελίξεις είναι σπαραχτικές, διασκεδαστικές και ενδιαφέρουσες.

Όπως συνήθως όταν έχω δουλειές περνάω ώρες γράφοντας  άσχετα και διαβάζοντας ακόμα πιο άσχετα από εκείνα που πρέπει. Ξαπλωμένη, με ανοιχτά παράθυρα και το βοριά να ξεγελά μικρά πουλιά που κατά λάθος μπαίνουν από το παράθυρό μου μαζί με άρωμα του γιασεμιού, του αγιοκλήματος και της φρέσκιας γαρδένιας που έχω πλάι στο τσάι μου. Ευτυχία.

Διαβάζω για μια βιογραφία της Άβα Γκάρντνερ, της μόνης αληθινής αγάπης του Σινάτρα όπως λένε, η οποία, άφραγκη και άρρωστη, διηγόταν τηλεφωνικά στο λάθος άνθρωπο και το βιβλίο μόνο σήμερα, κατόπιν εορτής, βλέπει το φως.

Ως αύριο λοιπόν που θα σας ζαλίζω πάλι με τα çapulcu μου, ιδού ένα ωραίο της που (μαντέψατε γιατί;) πολύ με αγγίζει:

―Η ζωή μου χωράει σε μια φράση: Έκανε ταινίες, έκανε έρωτα, έκανε μαλακίες στη ζωή της― αλλά ποτέ δεν έκανε μαρμελάδες.

_________________________________________

Εικόνα η Ava Gardner βέβαια 

Το βιβλίο: 

Ava Gardner: The Secret Conversations by Peter Evans

Çapulcu: Η αστυνομική επέμβαση και WiFi passwords

Τα νέα τα μάθατε για την άγρια και πολύ καλά συντονισμένη επέμβαση  της Αστυνομίας χθες τη νύχτα, ώρες αφού ο Ερτογάν είπε πως ξέρει πώς να τους σταματήσει. Οι διαδηλωτές σκόρπισαν, κρύφτηκαν στα γύρω κτίρια (όπως το Divan Hotel που απειλήθηκε με δακρυγόνα και μοντέρνο καφέ που εξ αρχής έχει μετατραπεί σε Κέντρο Πρώτων Βοηθειών), μα επανεμφανίζονται, δεν εγκαταλείπουν και προειδοποιούν πως κατεβάζοντας τους δικούς του ο 'Crime Minister' προκαλεί μια πολιτική πόλωση και κίνδυνο εμφυλίου.  Παραμένουν παθητικοί και ειρηνιστές λοιπόν μα δεν αποχωρούν  ενώ (τα καλά τα δικά μας) κλείνονται οι δρόμοι για να καταφθάσουν τα λεωφορία με τα μέλη του καθεστωτικού AKP (κεντροδεξιού κόμματος με σήμα το γλόμπο και πρόσφατη στροφή στο Ισλάμ). 

Τώρα που σας γράφω γίνονται εκκλήσεις για γιατρούς. Και με πέντε νεκρούς διαδηλωτές στις προηγούμενες επεμβάσεις δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε σήμερα. 

Στις υδραντλίες προστίθενται καυστικά χημικά κι οι δικηγόροι προειδοποιούν να μην πλένονται τα ρούχα που μπορουν να χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικά στοιχεία. Θα έχουμε μέλλον δηλαδή. Μα για Τουρκία μιλάμε, οι αντιδράσεις είναι ταχύτατες και αμέσως Υπουργός ανακοίνωσε πως όποιοι επιστρέφουν θα θεωρούνται υποστηρικτές Τρομοκρατών (και, δεν το είπε, θα αντιμετωπίζονται αναλόγως).

Δείτε αυτά και ό,τι έρθει θα το συμπληρώσω.

Για ζωντανά: Çapul t.v. όπου αυτή τη στιγμή είδα στην Isticlal (Λεωφόρο Πέραν) λίγους περαστικούς και παρατεταγμένη αστυνομία  για να κοπεί η πρόσβαση.

Αν είστε εκεί δε νομίζω να με διαβάζετε αυτή τη στιγμή αλλά έλαβα για να κοινοποιήσω τους κωδικούς πρόσβασης των γύρω μαγαζιών για να υπάρχει επικοινωνία και να στέλνονται εκκλήσεις βοήθειας και εικόνες. Παρακαλώ κοινοποιήστε ή αυτή την ανάρτηση ή  προτιμάτε ένα έτοιμο Twit που έχω κάτω). Ιδού λοιπόν κι ακολουθούν φωτογραφίες:

 Occupy Turkey

WIFI - Passwords taximpilates - gsl130gsl cafe kazancı -1122334455 quetelbar - 12345678 ekşi tattoo - guney1244 istanbulclub -2936475 kirmaci's - kirmacibros dmgnd ofis - dgmnd.35 mephisto - mephistokafe artistlerkahvesi - 2122459611 bohembar - 2122939488 devlt opera&balesi wireless - 1234567980 tekserguest - tekserturizm hatay sofrası - 2484431hatay uçan ev cafe - dahaneolsun j.jokey wifi - 1472583690 dedenet - 12345678 Cafe Smyrna: 9876543210 Kazancı Yokuşu: 1122334455 Taksim İpek sokaktaki Wi-Fİ ağ adı: base sifresi: Base1500 Taksim Nevizade civarındaki Mavi bar: mavi2012 UGURHOUSE: Cimbom1905 Taksim leman: bayanyani BurakBulutFotoğrafAtolyesi: BB2122387920 TaksimSturbucks: sturbucks1taksim İstiklal caddesi kallavi sokak civarı Wi-Fi: GUESTGP ŞİFRESİZ Beyoğlu Hayal Kahvesi ŞİFRESİZ İntercontinental ve Divan Otellerinin Wirelessları ŞİFRESİZ ! Tünel mevkii İlk Belediye cad. Que Tal Tapas Bar wifi: 12345678 Sıraselviler'de olanlara Changa WiFi: changa12345

Το χημικό που προσθέτουν στις υδραντλίες οι αστυνομικοί καίει το δέρμα

Ο  γνωστός  μας Κυβερνήτης Mutlu παραδέχτηκε πως χρησιμοποιήθηκαν χημικά αλλά λέει "δεν είναι βλαβερά".

Ένα καθεστώς που συλλαμβάνει γιατρούς

Προσθέτω 9.30μμ:
Αστυνομική πετάνε δακρυγόνα μέσα σε διαμερίσματα.

Στο ζωντανό κανάλι που σας έδωσα πιο πάνω δεξιά θα δείτε chatting (τουρκικά και αγγλικά) από όπου η φωτογραφία και η πληροφορία ότι στη Άρδανα, στη Σμύρνη και την Άγκυρα τα επεισόδια συνεχίζονται. 
Τα κοινωνικά δίκτυα σ' αυτή την περίπτωση μην τα περιφρονείτε. Το απόγευμα στην ομιλία του Ερτογαν ακουγόταν ότι πρέπει να εκδιωχθεί το CNN (το οποίο στις τελευταίες εκπομπές συνδέεται με BBC). Οι δημοσιογράφοι διώχθηκαν πια από την πλατεία όπως και οι γιατροί.


Για Twitter:

Είστε στο Taksim? Ιδού τα γύρω WiFi passwords for cafes and hotels for Taksim ‪#occupygezi http://bit.ly/11Rjbxn . Share them out please.

____________________________

ΕΡΤ και Gezi αλλά Τούρκος δε γίνεται ο Τούρκος σαν τον Έλληνα;

Με την ΕΡΤ και το Πάρκο Gezi Ελλάδα και Τουρκία  έχουν γίνει πρώτη είδηση παγκοσμίως. Η έπαρση αυταρχικών κυβερνήσεων απέναντι σε πολίτες που σέβονται τον τόπο και το παρελθόν τους. ΚΙ είναι παράδοξη ομοιότητα καθώς σαν κάτι αστρολογικό ή κάτι από τα δακρυγόνα που εισπνεύσαμε  εμπνέουν ειρηνικές, δημιουργικές διαμαρτυρίες που με όπλο την Τέχνη (εδώ) και το χιούμορ (στην Τουρκία) γεννούν μια νέα εμπιστοσύνη στον άνθρωπο.

Πριν ζήσουμε τη θεαματική συμπαράστασή μας για την ΕΡΤ [που ποιος θα το έλεγε ότι θα την είχα ανοιχτή καθώς σας γράφω;] παρακολουθήσαμε την αντίδραση που ξεκίνησε για να σωθεί ένα πάρκο στην πλατεία Taksim. Εκεί, το έγραφε το New Yorker προχθές, είδαμε πρώτη φορά διαδηλωτές που όπλο και άμυνά τους μπροστά στην αστυνομική βία είναι το χιούμορ.

Από την πρώτη μέρα όταν είχε πάρει φωτιά το Διαδίκτυο κι οι κάτοικοι της Πόλης ήθελαν να μάθουν για τις ταραχές η τηλεόραση έδειχνε για ώρες ντοκιμαντέρ με πιγκουίνους, έγινε ο πιγκουίνος με την αντιασφυξιογόνα μάσκα έγινε σύμβολο που δίχως ρητορείες κρατά στη μνήμη ζωντανή τη μέθοδο καταστολής ενός καθεστώτος που χρόνια αγωνίζεται να παρουσιαστεί ως δημοκρατικό. Η μάσκα δεν αφήνει να ξεχάσουμε. Τη φόρεσε κι ο αναρχικός δερβίσης που ο χορός του έκανε το γύρο του κόσμου. Τα ίδια και με το çapulcu, το 'μπαχαλάκηδες' του Ερτογάν που μπήκε ως νεολογισμός στα αγγλικά λεξικά. Κάθε δήλωση της κυβέρνησης γελοιοποιείται αμέσως με γραφικά που όπως όλα τα αστεία στην εποχή μας ταξιδεύουν ταχύτατα και γεννούν τη συμπάθεια. Ένα μεγάλο Μάτι εμφανίστηκε στο πάρκο Gezi αμέσως μόλις κάποιος μίλησε για 'κακό μάτι' και ο πιανίστας με το κράνος επίσης ταξίδεψε σε όλη τη γη.

H Τουρκική κυβέρνηση όμως, άνθρωποι άλλης εποχής, δεν έχει καταλάβει. Ανακοίνωσε χθες ότι εντός 24 ωρών θα καθαρίσει το Πάρκο Gezi και κάλεσε τις μάνες να πάνε να μαζέψουν τα παιδιά τους. 1000 μάνες λοιπόν εμφανίστηκαν στο πάρκο με παντόφλες στο χέρι και ενώθηκαν με τους διαδηλωτές.

"Στην Τουρκία" μου είπε φίλος Τούρκος "έχουμε μεγάλο σεβασμό για τις μάνες. Κι οι μάνες μας μπορούν να σε πετύχουν με παντόφλα στα 100 μέτρα".

Τι έμεινε απ' αυτό; Η μάσκα σεμεδάκι, και μια λεζάντα "Δε θα λέτε εσείς στο παιδί μου πώς θα ζήσει. Μόνο εγώ θα του λέω". "Είμαστε ενήλικοι όλοι" μου είπε ο φίλος "αλλά η μάνα μας αυτό δε θα το δει ποτέ".

Μέσα στη γενική ευθυμία για την Τούρκα Μάνα που με σεμεδάκι και παντόφλα κυβερνά το σπιτικό και τυραννά― αλλά μόνο αυτή― τα παιδιά της εμφανίστηκε κι η εικόνα που έτσι σα test θέλω να την κοιτάξετε ένα λεπτό και να συγκρατήσετε στο νου τι νιώσατε όταν το είδατε.

Γελάμε κατ' αρχήν. Κι ύστερα, όταν κυκλοφόρησε στο Facebook, όχι μονάχα Έλληνες μα και Ισπανοί ενθουσιασμένοι δήλωναν πως τέτοια μάνα θα ήθελαν. Κι εσείς φαντάζομαι γελάσατε κι ακόμα κι αν η κυρία δε θυμίζει τη μαμά σας, λιγάκι είδατε κάτι από Σουλιώτισσα και Μπουμπουλίνα στη μαμά με τη σφεντόνα.

Όχι οι Τούρκοι όμως. Θύμωσαν οι φίλοι μου που αναπαράγω. "Είμαστε ειρηνικοί" μου λένε και "αυτά είναι προβοκάτσια" και επιμένουν ότι η παραμικρή πρόκληση δίνει δικαιολογίες στην Αστυνομία. Να είναι άραγε επειδή έχουν πιο σκληρή καταστολή; Να είναι από απειρία στις διαδηλώσεις; Ή να είναι το "είμαστε αρνιά" (ή πρόβατα;) που λέει ο Τούρκος φίλος; Δεν ξέρω μα με εντυπωσιάζει που ενώ ο Έλληνας όταν θυμώσει Τούρκος γίνεται, Τούρκο που να θυμώνει σπάνια θα δούμε.

________________

Την ΕΡΤ την έχω πάνω δεξιά, είναι κι εδώ, η ΕΤ3 και το Ραδιόφωνο που εγώ το ακούω Sto Kokkino. Για τα ελληνικά κομματικά δε λέω―είμαι άσχετη― μα το ποιος πρώτος υπέγραψε να κλείσει η ΕΡΤ, το 2011 αν ενδιαφέρεστε δείτε εδώ.

Εικόνες που αξίζουν

 θα σας δώσω αλλά (αν επικοινωνούμε στο Facebook) ίσως τις έχετε δει. 

Το σεμεδάκι που λέγαμε 

κι άλλο στο Πολιτιστικό Κέντρο Ατατούρκ (χθες)

Πολιτιστικό Κέντρο Ατατούρκ (προχθές)

λ

Το Μάτι 

Τα ταξί κλείνουν το δρόμο στην Αστυνομία

Οι δικηγόροι

Οι Ηθοποιοί

Είμαστε όλοι Αλήτες;

Πολλές γυναίκες βέβαια

Η πρώτη που ταξίδεψε (με Πιγκουίνο)

Απαγορεύθηκαν φιλιά και αλκόολ

Οι αναμνηστικές φωτογραφίες γάμου έγιναν μόδα

Κεμάλ και Ερτογάν μετά συζύγων- μια σύγκριση

Στο ΒΒC έχει χάρτη τού πάρκου με το 'Αρχηγείο' όπως λέει και (με κλικ) διάφορα σημεία όπως το ιατρείο, το graffity λεωφορείο (που είδατε πιο πάνω) και, το αγαπημένο μου, τη βιβλιοθήκη.  

 Άγκυρα 'πεισματάρα γίδα'

____________________________________________

Βροχές; Με ποιον είναι άραγε τώρα οι θεοί;

Σας έχω ξαναπεί ότι τελευταία νοιώθω, σαν το Fitzgerald στα τριάντα του, ότι το πιάτο που έχω μπροστά μου δε μοιάζει με εκείνο που παρήγγειλα. Όχι προσωπικά όπως εκείνος όμως, αλλά πολιτικά και κοινωνικά. Σαστισμένη, με έκπληξη κοιτώ τις εξελίξεις και δεν πιστεύω ότι με τη θέλησή τους οι άνθρωποι επιλέγουν δρόμους που, με τη δική μου την πυξίδα μοιάζουν οπισθοδρόμηση.

Δε θα τα πω αναλυτικά σήμερα, τα γνωρίζετε. Απ' την Τουρκία όπου ο Ερτογάν παίρνει τη δύναμη λόγω της άρνησης των έμπειρων σε διαδηλώσεις και παραδοσιακά αριστερών Κούρδων αυτονομιστών που για δικά τους πολιτικά συμφέροντα κρατιούνται μακριά  αποδυναμώνοντας την αντιπολίτευση των αγνών çapulcu, ως την απόφαση-φιρμάνι που έκλεισε την ΕΡΤ που κατ΄αρχήν, ―ανεξαρτήτως τι πιστεύετε για το μέλλον της ΕΡΤ― οφείλουμε να αντισταθούμε στον τρόπο με τον οποίο έγινε διότι δημιουργεί ζοφερό προηγούμενο· όπως επίσης οφείλουμε να είμαστε καχύποπτοι με τις ξαφνικές κρατικοποιήσεις. Άλλοι γνωρίζουν τα στοιχεία και θα τα πουν καλύτερα από εμένα αλλά θέλω εδώ από το μικρο μου κήπο να σας θυμίσω ότι ΕΡΤ δεν είναι μόνο η EUROVISION ή το εμετικό 'Στην Υγειά μας' αλλά είναι και το Ραδιόφωνο (το μόνο που δε σκυλοκρατείται δέσμιο των εταιριών), η Ορχήστρα Συμφωνικής Μουσικής και –πάνω απ' όλα- το Ιστορικό Αρχείο. Σπατάλες έγιναν παντού και υπεύθυνοι δεν είμαστε εσείς κι εγώ αλλά εκείνοι οι ίδιοι πολιτικοί που (ακόμα κι από την Αντιπολίτευση) ποτέ δεν τις κατήγγειλαν. Σπατάλες γίνονται ως σήμερα που ενώ κόπηκαν μισθοί και συντάξεις το απολύτως άχρηστο περιοδικό Ραδιοτηλεόραση εξακολουθούσε να εκδίδεται όπως εξακολουθεί το κανάλι της Βουλής που κάλλιστα μπορούσε να είχε γίνει διαδικτυακό.

Σας είπα όμως, δεν θα αναλύσω, δεν είμαι ειδήμων και δεν ξέρω πιο πολλά από σάς όπως δεν ξέρω και με τον καιρό τι γίνεται και πώς και από πού άλλαξε τόσο τούτο το καλοκαίρι. "Γιατί να τους πληρώνουμε για το κλίμα τους- που είναι και το μόνο καλό που έχουν;" έγραφε μια λαϊκίστικη Γερμανική φυλλάδα πρόπερσι και φαίνεται αυτή διαβάζουν οι Θεοί και αποφάσισαν πώς ως τώρα παραήταν γενναιόδωροι με χώρα που βγάζει τέτοιους άθλιους πολιτικούς, χώρα που οι κάτοικοί της προτιμούν τις φραπεδιές και τους τηλεαριστοφάνηδες απ' το να βγουν να μαζέψουν κανένα σκουπίδι από τα αρχαία και τις παραλίες τους.

Αυτά σκεπτόμουν σήμερα μαζεύοντας στην καταιγίδα τα μαξιλάρια κι αφήνοντας γυμνά σα κλαδιά τα έπιπλα της αυλής. Είχα στο νου μου το ταξίδι στη Μεσόγειο του Paul Theroux* στο οποίο αηδίασε με τα σκουπίδια, την απλυσιά, την αξυρισιά και την αγένεια των Ελλήνων και κατέληξε ότι η Ελλάδα είναι το κατακάθι της Ευρώπης, ένα φθαρμένο ξέφτι στην άκρη του πολιτισμού  που, τυχερό στο κλίμα και την Ιστορία του, βαυκαλίζεται και βουλιάζει μέσα στην επιλεκτική του μνήμη. Ανθέλληνα θα τον έλεγαν κάποιοι (κυρίως αν διάβαζαν τα καλά που λέει για τη γείτονα) αλλά για μένα ο καθρέφτης της ματιάς του είναι χρήσιμος επειδή μας δείχνει αλήθειες που οι φίλοι από αγάπη ή ευγένεια ποτέ δε θα μας έδειχναν. Βοηθά να βλέπουμε τα λάθη μας στα μάτια άλλων κι η άρνησή μας να τα δούμε η, κατά Theroux, χαρακτηριστική μεσογειακή επιρρέπεια στην επιλεκτική μνήμη είναι που σε μεγάλο βαθμό μας έφερε στα χάλια που είμαστε.

_________________________________________________

εικόνα

Γυμνά σαν κλαδιά τα έπιπλα της αυλής κι εγώ κοιτώ την καταιγίδα από μέσα

*Ο Paul Theroux

 στο The Pillars of Hercules―A Grand Tour Of The Mediterranean περιγράφει πώς στα 50 του αποφάσισε να αφιερώσει ένα χρόνο για να γυρίσει όλη τη Μεσόγειο ξεκινώντας από το Γιβραλτάρ. Με τα πόδια, με λεωφορεία, πλοία της γραμμής αλλά και ένα υπερπολυτελές κρουαζιερόπλοιο μιλά για την Ιστορία και το παρόν με αναφορές σε όσα έγραψαν άλλοι πριν από εκείνον, όσα του λένε οι ντόπιοι για τον τόπο τους κι όσα αντιφατικά διαπιστώνει ο ίδιος. 

Σας προειδοποιώ όμως: με τους Έλληνες είναι αμείλικτος κι αν δεν αντέχετε τον προβολέα και τον καθρέφτη δε σας τον συστήνω.   

Οι Βιβλιοθήκες; Να κλείσουν. Και να ξανανοίξουν καλύτερες.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε σπίτια με τεράστιες βιβλιοθήκες. Γι αυτό και αποφεύγω να λέω σε τι ηλικία είχα διαβάσει Μπαλζάκ και Μπρεχτ, σε τι ηλικία μού κατήσχε πολυσέλιδο Χένρυ Μίλλερ (Τον Τροπικό του Καρκίνου) μια καθηγήτρια που αργότερα παραδέχθηκε  ότι το έκανε για να το δανειστεί.

Αργότερα είχα μια γειτόνισσα που ο γιος της είχε πρόβλημα στο σχολείο με δυσκολίες στην ανάγνωση. Λογοθεραπευτές, δασκάλοι και παιδοψυχολόγοι ζόριζαν το παιδί να μελετά και να συγκεντρώνεται μα το παιδί ήταν από τις περιπτώσεις που σε άλλους καιρούς θα αρκούσε ένα 'δεν τα παίρνει' για να το στείλουν στο χωράφι. Έβγαινα στον κήπο και διάβαζα ώρες κάθε μέρα κάτω από τα δένδρα και πού και πού έλεγα και μια κουβέντα στο παιδί δίχως να δίνω σημασία, γι αυτό και δεν είχα παρατηρήσει την αλλαγή που εντυπωσίασε τους γονείς μια μέρα που γύρισαν νωρίτερα από τη δουλειά τους και είδαν τον εννιάχρονο γιο σε μια ξαπλώστρα απέναντί μου να διαβάζει ήσυχα ένα μυθιστόρημα το οποίο αργότερα μπόρεσε και να διηγηθεί. Πώς έγινε το θαύμα; Δια παραδείγματος― πιθηκάκια είναι τα παιδιά και μιμούνται ό,τι βλέπουν― αλλά και επειδή μπροστά του είχε κάθε μέρα τα βιβλία μου.

Τα οποία, για εμένα που διαβάζω ένα την ημέρα δε γίνεται να είναι όλα δικά μου.

Το έχω πει πολλές φορές πόσα χρωστάω στη Βιβλιοθήκη τής γειτονιάς στην Αγγλία κι αργότερα στην εν Ελλάδι του Βρετανικού Συμβουλίου που μου πρόσφεραν τη δυνατότητα να απλώνω το πνεύμα μου σε ό,τι μου τραβούσε την προσοχή δίχως να σκέπτομαι το κόστος.

Η Βιβλιοθήκη της γειτονιάς είναι ένας χώρος ζεστός  στον οποίο δίνονται δωρεάν μαθήματα μουσικής, φωτογραφίας, κεραμικής ή ό,τι άλλο ζητούν οι κάτοικοι. Ένας χώρος που μέσα στην ευγενή του ησυχία συναντάς το μαθητούδι με τη σχολική στολή που ήρθε να μελετήσει πλάι στο συνταξιούχο που διαβάζει την εφημερίδα για οικονομία αλλά και για  μια πρόφαση να βγει από το μοναχικό του σπίτι, το νέο καλλιτέχνη που ψάχνει τεχνικές papier maché, τη θηλάζουσα που ερευνά περί ανατροφής ή μελετά τη λίστα με καλά σχολεία πλάι στο ζευγάρι που αναζητά συνταγές μαγειρικής για το πρώτο του δείπνο στο καινούργιο σπίτι.

Η Βιβλιοθήκη της γειτονιάς είναι ένας χώρος που αν είχαν τα μυαλά οι κυβερνώντες θα είχε στεγάσει τα ΚΕΠ, θα είχε αντικαταστήσει την αηδιαστική ιδέα των ΚΑΠΙ που απομόνωνε ως παροπλισμένους τους πιο έμπειρους πολίτες, θα είχε προσφέρει ζέστη ή δροσιά σε δύσκολους καιρούς, γνωριμίες μεταξύ γειτόνων άλλες από καυγάδες για μια θέση παρκαρίσματος. Και, κυρίως, θα τόνωνε τα πολύπαθα ελληνικά γράμματα αγοράζοντας νέες εκδόσεις κι έτσι χρηματοδοτώντας, με επιλογή του κοινού, τους πιο άξιους συγγραφείς και καλώντας τους για παρουσιάσεις διότι το διάβασμα είναι η προσιτότερη πολυτέλεια, ένα ταξίδι για όλους μας πλούσιους και φτωχούς γερούς ή αρρώστους.

Κι αυτά είναι μόνο η αρχή. Διότι καθώς συσσωρεύονται τίτλοι και αναμνήσεις κάτω από μια στέγη, η αγάπη του κοινού φέρνει τις δωρεές βιβλίων και χειρογράφων και η γειτονιά πλουτίζει προσελκύοντας μελετητές και αποκτώντας ταυτότητα.

Δυστυχώς όμως, τα μάθατε, με πρόφαση τη βολικότατη οικονομική κρίση αποφασίστηκε να συγχωνευτούν (δηλαδή να κλείσουν) οι Βιβλιοθήκες μας. Ζητώντας σας να υποστηρίξετε το αίτημα να τις κρατήσουμε ανοιχτές έχω πλήρη επίγνωση του πόσες από αυτές είναι θύματα νεποτισμού και ευνοιοκρατίας που μας έχουν ρημάξει, παραμένοντας κλειστές κι ανεκμετάλλευτες για χρόνια λόγω γέννας ή τεμπελιάς. Όχι όλες βέβαια. Υπάρχουν λαμπρές εξαιρέσεις σαν την Κοραή στη Χίο (που κάηκε στη Σφαγή της Χίου κι ο Κοραής την ξανάφτιαξε μα από τη σημερινή σφαγή δε θα εξαιρεθεί), υπάρχουν ευσυνείδητοι βιβλιοθηκάριοι υπάρχουν και αλήτες δημόσιοι υπάλληλοι που ντροπιάζουν τη Βιβλιοθήκη αλλά κι εκείνους που με μέσον τους προσέλαβαν και τους διατηρούν δίχως ελέγχους σε ισόβια αργομισθία. Μου έχει τύχει, και αυτό που πιο πολύ με πόνεσε ήταν η αδιαφορία του περιβάλλοντος για την περίπτωση, η άγνοια του τι θεσμός χαραμίζεται για ένα τεμπέλη και δυό αμφίβολα ψηφάκια.

Όμως αν ήταν αλλιώς, αν τις αγαπούσαμε, δε θα τολμούσαν να μας τις 'συγχωνεύσουν'. Για αυτό και σήμερα που σας ζητάω να υποστηρίξετε με κάθε τρόπο (με κοινοποιήσεις, με το μπανεράκι στo blog σας ή στο Facebook ή όπως νομίζετε) δεν το κάνω μόνο για να διατηρηθούν αλλά, με την ευκαιρία, να επανεξεταστούν και επιτέλους να πάρουν τη θέση που τους αξίζει στην Κοινωνία μας.

___________________________________________________

Δείτε τι χάνουμε, ένα παράδειγμα μόνο είναι η Βιβλιοθήκη  που έφτιαξε στη Χίο ο  Αδαμάντιος Κοραής (δυό φορές- και τρίτη όταν της άφησε κληρονομιά τα δικά του): koraeslibrary και από ένα συγγραφέα yiannismakridakis

Παρακαλώ κοινοποιήστε και διαδώστε χρησιμοποιώντας και το σήμα που σας δίνω. Το σηματάκι προτείνεται για αβατάρ ή για σύνδεσμο προς κείμενο σχετικό, σαν αυτό που μόλις διαβάσατε ή το επίσημο  από το Greek Libraries in a New World με το κείμενο: 

Αλλάζω Avatar τόσο απλά... Γιατί "Αγαπώ τη Βιβλιοθήκη μου" 

Kαι θέλω ΟΛΟΙ να μάθουν το ΓΙΑΤΙ.
Δε φτάνει να το ξέρω μόνο εγώ.
Δε φτάνει να το ξέρετε μόνο εσείς.
Δε φτάνει να το ξέρουμε μόνο εγώ κι εσείς. 

Εμείς που όχι μόνο εργαζόμαστε αλλά ζούμε σ' αυτές, τις Βιβλιοθήκες.Θέλουμε και πρέπει να το μάθουν κι άλλοι. Γιατί αν θέλουμε ν' αλλάξει αυτός ο τόπος δεν υπάρχει άλλος τρόπος, παρά μόνο με την Παιδεία, Και Παιδεία, Πολιτισμός και Μέλλον χωρίς Βιβλιοθήκες δε μπορούν να υπάρξουν....  ➙

 Ένωση Ελλήνων Βιβλιοθηκονόμων


Παρακαλώ δώστε μας δυό λεπτά: Υπογράψτε: http://www.avaaz.org/en/petition/Ohi_sto_kleisimo_ton_ellinikon_laikon_vivliothikon/?cGacqbb

_____________________________________________________________